Een kort gedicht zou zijn; Zoals hoe het zou gaan met ons? Later! Of, als het vroeger was! Zou het in het lang? EN; in het breed zijn? Of, schrijf ik je liever NU? Nu! Nu, het Niet te laat is! Als vroeger leven! Thomas Haghenbeek 15/06/2020
Gretig pik ik fictie uit wolken Leg ze in woordenkolken. Maling aan maalstroom Pijn preocupeert de geest. Prikkels vertolken De hand poneert schrift Op papier. Notulen van simpelheid Odes aan de lof Op regenwoudpulppapier Gekras op blad Houdt het leven ons nog Langer aan haar hart? Thomas Haghenbeek 14/06/2020
Net als je dan denkt dat je haar van binnen, zelfs van buiten kent! Komt ze met iets heel bijzonder op de proppen, iets nieuws, nog niet gekend. Een helm op d’er hoofd. Of, een masker op d’er guitensnoet. Zo van die zaken die d’er vader ook wel doet. Altijd zijn we even, Druk druk … Continue reading Dochter
Kookvocht van niet te torsen dromen doet me woorden morsen in gallig woordgebraak. Zin tegen de vaak! Als ze wil komen! Met geopende ogen blijf ik liggen. Waak is de kluister aan bed. Door moe ben ik te vaak belogen! Kan enkel nog zieletogen tegen mannetje maan die mijn weeën baart! Het veulen wordt de … Continue reading Woordgebraak
Angstig kind Doet mens verbleken Week geworden ogen Als we zien De traan Bungelt tussen Oog en mond Vandaag en kindertijd Strijd om te ouderen Groeien, bloeien, groteren Plastisch is onze klei Ze neemt de tijd Broos beeldje Gekneed In de vorm gezet door handen Door de grondsoort bepaald Lief kind Mijn handen zijn gekwetst … Continue reading Angstig kind
Klein schaapje Daar in de hoge luchten Je drijft Flowt op de beat Met mijn cadans Mijn kloppend hart Wijl ik me lucht Ik zucht je Ik adem je Ik blaas je In mij Laat je van me vrij Uit me De weide van mijn wereld In en Uit! Thomas Haghenbeek (c) 28/05/2020
Gangstas paradise op dinsdagnacht Muzikaal de ether in. Gebracht door kerels met goud in monde, Rond hun halzen en in hun zakken. Alsook in het grote hart. Grote en vieze woorden met het gouden bijten van hun woeste tanden. Het slagveld van mijn bandido telt vandaag nog de lijken na. Gesneuveld in gangstas paradise Van … Continue reading Molotov
Vandaag wil ik verdriet. Maar kan haar nu niet treffen. Net nu ik mezelf zo graag verdringen wil. Net nu ik vergeten wil zijn. Verdwalen wil in de tristesse van gedichten. Persen wil door het naaldenoog. Vandaag staat de schijn echter hoog onder de nieuwe zon. De kim ligt veraf. De pijn is dichterbij het … Continue reading Geenjunkieverdriet
Kom, kom, kom, Kom hier lieve schatjes, Met je plastic buisjes Met inkt gevuld. Schrijf alles van mij af! Van mijn zware kleren Dat als vel over mijn Klamme benen, mijn botten Ligt als doodgewicht! Ik verzwicht niet meer! Onder je juk vandaan. Ik loop met de balast wel van je! Weg, weg, weg… ,weg!… … Continue reading Ode aan de eeuwigheid, Ode aan de pen.
Zalig zijn zij Die de zotheid Op het stokje kunnen zetten Van de geest(igheid). Zij die de zoetheid Hebben in zichzelf Van de zonde geraakt zijn En nooit vergeving zullen krijgen. Dat blijft aan me vreten Terwijl alles is zoals de zaken zijn Recht of krom Evenredig met hun bron De zaligheid van de zoetheid … Continue reading Zalig de zot
Beter zou ik het niet kunnen verwoorden Wim. Doch opgesloten worden, gekwetst worden, rollenspel en fuck de haters van daken gaan schreeuwen werkt erg inspirerend. Zouden ol de haters eens moeten proberen. Werkt bevrijdend en wat zou de wereld zijn zonder de twisted mind van de Bukowski’, de Paus en bij uitbreiding de Luc Zeebroeken onder ons? Saaie boel, nog saaier dan het nu al is. Leven en laten leven zij ooit een debiele filosoof.
Berichtje voor iedereen die een stuk zelfrelativerend proza met een gezonde hoek af niet kan plaatsen: zit Quentin Tarantino achter slot en grendel omdat in zijn films het bloed van het scherm spat ? Is Freddy De Vadder een marginaal omdat hij een vuilbekkend typetje met een OCMW leefloon speelt ? Of zoals de beschimpte autist Goran G verkondigt: Peace ollemoale en fuck al de haters !
Zorgen is een woord met zeer veel dimensies. Het is makkelijk te schrijven te lezen te vervoegen en iedereen kent het woord. Toch is het een duur woord dat mensen graag gebruiken. Het streelt hun ego maar het wordt zelden door hartelijkheid gedragen en welgemeend gebruikt. Het woord zorgen houdt aldus een zeker gevaar in zich waar mensen blind voor zijn als het hun ego streelt of valselijk wordt gebruikt om je te troosten. Zorg dragen is een bijzondere levenskunst die enkel mag worden gebruikt als je het door en door in je hart hebt leren dragen. Daarom is zelfzorg zo belangrijk om voor anderen te kunnen zorgen. Laat je niet vangen door de goedheid die van het mooie woord uitgaat. De valsheid schuilt onder haar roze schil.
Mij hebben ze ook nog de huid volgescholden dat ik een profiteur was van de maatschappij. Dat iemand met fibromyalgie nooit op reis kan gaan met het vliegtuig, dat ik een huichelaar was enz. Het as wel even schrikken en als hooggevoelig persoon trek je je dat wel heel erg aan. Ik ben dan een nieuwe blog begonnen , waar ik maar zelden nog blog over dat onderwerp. Vreselijke mensen zijn dat die je liever kwijt dan rijk bent