Originally posted on volwassenwordenmetadhd:
In het diepste der diepten waar enkel lege flessen lagen, Leegheid van drank verspild in mensenjaren. Vuile krochten onder de hemel waar de hel huist, Tussen ons. En onder onze voeten ligt, Stappen wij over datgene wat wij angstig naar op zoek zijn Maar niet kunnen vinden. Op een barre tocht…
In het diepste der diepten waar enkel lege flessen lagen, Leegheid van drank verspild in mensenjaren. Vuile krochten onder de hemel waar de hel huist, Tussen ons. En onder onze voeten ligt, Stappen wij over datgene wat wij angstig naar op zoek zijn Maar niet kunnen vinden. Op een barre tocht doorheen jaren ben ik […]
Originally posted on volwassenwordenmetadhd:
Liefde, Sluipende slang met wurgende greep. Giftig is haar beet. Met neurotoxische invloed. Gebeten worden is gegrepen zijn In haar verstrengelde verbintenis. Lang is het leven op haar slagveld vol gewonden. Liefde leeft niet zonder haar versmachtende zonden. Ook al is ze prachtig. Liefde maakt de mens onmachtig om van elkaar…
Dier ben ik Zal ik blijven In nacht leven Gedruist gedreven In feest Hernieuwd verleden beleven Waar herinneringen verblijven aan een vroegere rooftocht Jager op prooi, Ont snapt Jarenlang gekooid Niet zonder wonden Niet onomwonden aan woede gebonden Strijd Eigen razernij de maatschappij Bewoond door ,”vergeef mij,” God!, Noch kloten noch ballen Vuisten vormen knuisten […]
Originally posted on volwassenwordenmetadhd:
Onbeschreven omstreden staat zij daar de maagd in voile. Tabula rasa van een gekrenkt en verschrompeld blad. Door leven betrapt uitgewist. Maagdelijkheid en poëzie maakt niet zelden een dichter gek. Als maagdelijkheid mijn pen over een onbeschreven blad doet schaatsen. Zielloos ontaarden op glad ijs. (Thomas Haghenbeek)
Onbeschreven omstreden staat zij daar de maagd in voile. Tabula rasa van een gekrenkt en verschrompeld blad. Door leven betrapt uitgewist. Maagdelijkheid en poëzie maakt niet zelden een dichter gek. Als maagdelijkheid mijn pen over een onbeschreven blad doet schaatsen. Zielloos ontaarden op glad ijs. (Thomas Haghenbeek)
Moordende naald zoekt naar de venen in zijn weg naar de donkere krochten door schimmelkamers aan het oog onttrokken. Verloren in de vuile lepels ons toebedeeld vloeit de okerbruine vloeistof hunkerend naar kortstondige warmte voorts. Enkel koude kerst ons voorgeschoteld in decembermaanden tijdens warme weken. Enkel de tijd rest achter de donkere facades ons belendend […]
Obscuur was de nacht die eenzijdig met kracht Gedacht over de voorbije dag Donker in tint heeft gebracht Vol beloften zwart als de wolken Zij was. Donker hol in hersenkrochten. Verkracht. Enkel geloften doen nog geloven. Verdoven wat de dag bracht. Zondag die zopas geen maandag was Toen ik de wijzerplaat las. Zonder leut was […]
Multi-inzetbaar nieuwe uitholling van populair woord Zielig is de ziel, Zehle, leeg de leegheid en de spiritus Die pretentieus de vlam aanwakkert en harten wint Holle woorden die onmenselijk holistisch zorg uithollen Platonisch uitgeholde mensen voor zich werft Harteloze visie die zorgbehoeftes veroveren. Harteloze visiepolitiek die niet gedragen wordt Door harten van menselijkheid door geldgewin […]
Over barre hete paden zwartgeblakerd Als mijn voetzolen lopen Langs parken zonder verkoeling. Zoekend naar adem happen Op weg naar mij. Poëzie wacht me op Weg die dicht na bij is Waar moet mogen mag worden Komen tot ter plaatse zijn wordt Angstig zweet verlossing is der zonden Dicht bij dichter zijn gekomen ‘T Podium doet ontdooien Schaduw van een vrouw blind doek […]
