Vreemd dat de rust die heerst vandaag op straat, In volle virustijd. Voor mij bevrijdend werkt. De lafhartigen verschansen zich immers in hun huizen. Forten en burchten die slechts weinig bescherming bieden en door een starre kijk de adem ontnemen en vesmachtend worden. Claustrofobisch. De mens van de wereld. Wordt klein van geest en bekrompen … Continue reading Preek der zede.
When I will ever wake up in the promised land Will I then be able to cross it Limp as i am a leftbehind Crumbled and shattered like I was glass Will my broken soul heal his wounds When I will return of Flanders fields From the battle with my broken dreams And still the … Continue reading In Flanders fields
Na regen Zonneschijn Druilerig novembernat tikt tegen de ruit Grijs de hemel die op ons valt Onstoppbaar blijft ze met bakken komen Uit de lucht lijkt wel! Maar morgen Na de winter Als de moesson is gestopt Bij gloren ontwaken zonder zorgen Ik open de ramen Loop tussen druppels door Draaiend kerend tollen Groenere grasperken … Continue reading Na de regen …
Zolang de norm de aal bevat Houdt ik mijn schaapjes op het droge Ja ik ben al altijd zo, Glad als een slang. Naakt als mijn adamskostuum, Een naïeve Eva Dat wel! Maar niet zonder waarde! Thomas Haghenbeek 24/10/2020
Zolang de norm de aal bevat Houdt ik mijn schaapjes op het droge Ja ik ben al altijd zo, Glad als een slang. Naakt als mijn adamskostuum, Een naïeve Eva Dat wel! Maar niet zonder waarde! Thomas Haghenbeek 24/10/2020
Zolang de norm de aal bevat Doorzwem ik geen watertjes meer Ja ik ben altijd glad als slang geweest Verstekeling op Noah’s ark! Maak dus maar wandlinkjes in’t park! Naakt in mijn adamskostuum Sta ik als een naïeve Eva in een Edentuin Verstoteling zonder pek, noch veren Wetend dat appels zuur om bijten zijn Dus … Continue reading Normen.
Ik wentel me in mijn winterdeken. Al valt het blad vandaag nog pas. Herinnering aan een zomer 2020. Zomer die zonder warmte was. Een zomer zonder vrucht. Rollen in een bad met kleuren herfst. Met geuren zwam en humus. Snuif de lucht. Wentel me in mijn winterdeken. Dŕaai me zonder malen om. En laat me … Continue reading Wentelen
Tandartspraktijken gebeuren achter geblindeerde vensters! Niemand ziet de gensters of, de brokken tandglazuur bij het kloppen, het boren en, het geschuur . Tandartsen en hun praktijken? Ze zijn wat ze zijn! Zo zullen ze altijd voor me lijken. Pijnlijk en, Duur. Thomas Haghenbeek 09/09/2020
Soms dreigt mijn hemel; te vallen in duigen. Dan rest me nog enkel Mijn wereld te slopen. Dan woest ik me. Ontroest ik. Mijn beeld dat vandaag nog enkel stilstaat. Op mijn ziel rusten nog de smarten. Ik voel me nog zielloos en gebroken. Verdronken. In de schone schijn van mensenharten. Nog voel ik het … Continue reading Woest
Kwaad! Valt niet meer! Af te schrijven! Gekreukt rest nog mijn hart. Scherven in propjes van papier. Smart van wat er ooit is geweest! Plooien blijven immer(s)! Maar vallen nimmer nog; Glad te strijken! Aldus strijk ik voort(s)! Mijn plooien tot gladheid. Het is ijs waarop ik schaats! De plooien uit de kreuken! Het krenken … Continue reading Zwart
Erkenning is net dat gevoel geven dat je omwille van je anders zijn toch kan meedoen met activiteiten. Als je het moet wegstoppen is er een ernstige verkeerde coping
Ontzie een hoogsensitief kind alsjeblief niet!
De maatschappij zal dit ook niet doen. Maar doe ook niet het tegengestelde, gooi het niet voor de leeuwen. Hoe jong het kind ook is, het heeft recht op een verklaring, op begrip en begeleiding.
En dan grijp ik terug naar mijn eigen jeugd. Reeds als kleuter was het overduidelijk dat ik een hsp was maar de eerste 25 jaar van mijn leven is er nooit met me over gepraat. Het is inmiddels meer dan 50 jaar geleden en het was wellicht te wijten aan de onwetendheid van die tijd. Ik werd van kleins af voor de leeuwen gegooid met nare gevolgen voor mezelf. Er zijn kostbare jaren voorbij gegaan waarin ik mezelf met mijn ‘anders’ zijn niet heb kunnen plaatsen in onze maatschappij.
Daarom vind ik een vroege erkenning en de nodige begeleiding zo belangrijk.