Zoektocht

Zoekend zijn.

Soms kan ik zo zoekend zijn. Zoekend naar iets, zoekend naar iemand, zoekend naar identiteit of, naar begrip.

Vandaag zoek ik een voorschrift. Het voorschrift dat ik deze week nog aan mijn prikbord heb gehangen. Deze week echter heb ik, in mijn zoektocht als kunstenaar, mijn schrijftafel annex bureel, als een stal achtergelaten.

Kunstenaars zijn warrige hoofden. Een kerststal is er weinig tegen.

De wijzen kwamen pas op zes januari aan bij het pasgeboren kind. Veel wijsheid is er in de kerststal niet te vinden voor zes januari.

Aldus ben ik op zoek naar een voorschrift waarvan ik weet dat het ergens tussen kindje Jezus, een os, een ezel, een schrijnwerker en een maagd moet te vinden zijn. De Engelen zingen enkel een hemels lied en helpen mij geen… in mijn zoektocht.

Engelengezang.

Het engelenkoor laat zich horen in de vorm van drum&bass muziek van “Pendulum”.

Of, het zo verstandig is om naar engelen te luisteren tijdens zoektochten is nog zozeer de vraag niet. Of, zoeken eigenlijk wel zin heeft of, enigszins zinvol is? Dat is eerder de vraag. Me dunkt.

Ondertussen is mijn schrijftafel herschapen in een papierhoop met schetsen, ontwerpen voor teksten, rekeningen, doezelaars, potloden, USB- sticks, kalligrafie-pennen, en dergelijke meer.

Ik bel de apotheek op en zeg haar dat ik overmorgen om drie uur een afspraak heb bij mijn arts. Ze kent me al een beetje, denk ik, en ze zegt dat het wel goed is zo.

Ik leg de hoorn met enige schroom neer op de….? Waar lag vroeger eigenlijk de hoorn op? Het heeft geen zin. Ik duw gewoon op een rood knopje en smijt dat voorwerp tussen de hoop.

Hoop is soms ver te zoeken als men op zoektocht is. Al was het maar een zoektocht naar een papiertje…. in een hoop.

Zoeken doet leven denk ik dan. Hoop doet dat ook. Maar ik weiger het lied van “Will Tura” op te leggen.

The Pendulum keeps on swinging.

“Pendulum” is een goed Engelenkoor.