Venijn

In het diepste der diepten waar enkel lege flessen lagen,

Leegheid van drank verspild in mensenjaren.

Vuile krochten onder de hemel waar de hel huist,

Tussen ons. En onder onze voeten ligt,

Stappen wij over datgene wat wij angstig naar op zoek zijn

Maar niet kunnen vinden.

Op een barre tocht doorheen jaren ben ik geweest

En ben weder gekeerd

Uit een dal waar geen duivelse zielen te vinden waren.

Noch waren daar saters of, demonen.

Ze konden mij de Duivel niet tonen, niet onttronen

Als ik dat maar had gewild.

Ik twijfel want

Zelfs mijn ziel leeft zielloos verder.

Onverkocht.

Onvruchtbaar is de zoektocht naar de hemel of, de hel,

Als wij de globe met onze voeten blijven treden.

Daar waar ik ben geweest heb ik niets gezien

Maar wel gevonden wat ik wilde ontdekken.

Niet mijn kameraden echter die hun retour niet maken konden.

Vreugde heeft mijn terugkomst me niet kunnen bieden nu ik vol zwart gal wacht op Godot

Nu de Duivel me niet zal komen halen..

Want venijn is zijn staart..