In het diepste der diepten. Waar enkel lege flessen liggen,
Leeft enkel leegheid van drank verspild in mensenjaren.
Vuile krochten onder de hemel. Waar de hel huist.
Tussen ons. Onder onze voeten ligt.
Stappen wij: Over datgene naar wat wij angstig naar op zoek zijn
Maar niet kunnen vinden.
Op een barre tocht doorheen jaren ben ik daar geweest
En ben er ooit weder uit gekeerd.
Uit een dal waar geen duivelse zielen te vinden waren.
Noch waren daar saters, noch demonen.
Ze konden mij de Duivel niet tonen, niet doen onttronen.
Als ik dat toen ook maar had gewild.
Ik betwijfel het want,
Zelfs mijn ziel leeft zielloos verder.
Onverkocht.
Onvruchtbaar is de zoektocht naar de hemel of, de hel.
Als wij de globe met onze voeten blijven treden.
Daar waar ik ben geweest heb ik niets gezien.
Wel gevonden wat ik wilde ontdekken.
Niet mijn kameraden echter, die hun retour niet maken konden.
Vreugde heeft mijn terugkomst me niet kunnen bieden. Nu ik vol zwart gal wacht op Godot.
Nu de Duivel me nooit zal komen halen.
Want venijn is in zijn staart..
