Op een stadsbank tuur ik lente af,
Ze komt gestaag op gang.
Het peloton in Milaan staakt vandaag de strijd.
T’is pré-coronatijd
Geen Vlaandren, geen Roubaix wellicht
Een virus smeet de poorten dicht
Het opgeven tekent begin
Het wordt dodelijke strijd
Maar de bloemen bloeien
Het gras wil groeien
De natuur ontluikt in elk facet
Alles extrasociaal wordt opnieuw in gang gezet
De quarantaine komt wel bijna zeker
De koers zal moet wijken
Geen winnaars in deze lente
Mensen , Pijs en vree op sterven
Tzal zo blijken
Na die zonnige zondag
Midden maart
Geen fiets te zien op de tv, geen feest met koffie, taart
De natuur is niet te stoppen
Zet finaal door in rechte koers
Niet te kloppen
De overwinnaar van de voorjaarsronde
Vanop mijn bankje in een verlaten park.
Tuur ik naar de lelies voort
De natuur is altijd echt, hoewel geeft ze niet steeds het recht
En met dit gedacht smaakt mijn corona
In het flesje, met limoen .
Eigenlijk,
Nog niet zo slecht.
En ik geniet zolang ik kan van dit moment.
Leg me net voor ik naar huis toe trek
In haar zachte kussen neer.
Thomas Haghenbeek (c)
30/03/2020
