‘Kriek De dag in de zon Bij ochtendgloren Drachtig van haar ongeboren Vol van smaken Scherp en eigenwijs Als ongerijpt Als ongerijmd Zwanger door de dageraad Gebracht om straks, Als de avond valt De zon op sterven staat Zonder zuur meer Maar zoet in een bad vol smaken Gedragen in haar bruidsboeket Int wild van’t … Continue reading Dageraad (gedicht)
gedicht rust vinden in de nacht
Mijn schrijven is onbegrensd als mijn pen haalt en letters krast doorheen de scharlaken nacht. Onbegrensd is mijn veer. Het licht waarin woorden stralen die de zin vormt van mijn verhalen. Zonder stoppen, Zonder dralen. Zijn de tongen die vertellen wat hun ogen kunnen zien. Enkel willen schreeuwen. Dat ze me nooit zullen kunnen lezen! … Continue reading Licht lezen.
Soms zinnen ze niet, mijn zinnen. Dan vormen woorden moorden op de zin. Zonder metrum of, akkoorden. Dan blijft het stil op ’t blad. Letters met geweld tegen de pan gespat. Druppels bloed. Rood op een witte muur. Het verhaal van mijn schrijven is obscuur. ’t Gebeurt altijd op nachtelijk uur. Wanneer niemand kan getuigen. … Continue reading Zin
‘K stop nog even bij café ‘Stop’ Een echt café nog Je weet wel? Als vroeger nog In ‘t dorp Waar nog echt leven leeft Doet wat men toen nog deed Men aan de dis nog zitten mocht Een echte dis Echte mensen In dat café zit ik nog In ’t late uur In ‘t … Continue reading Café ‘Stop’ (Gedicht)
Op een stadsbank tuur ik lente af, Ze komt gestaag op gang. Het peloton in Milaan staakt vandaag de strijd. T’is pré-coronatijd Geen Vlaandren, geen Roubaix wellicht Een virus smeet de poorten dicht Het opgeven tekent begin Het wordt dodelijke strijd Maar de bloemen bloeien Het gras wil groeien De natuur ontluikt in elk facet … Continue reading Voorjaarskoers: (gedicht)
Hou me voor een eeuwigheid vast En wieg me mee in je wind. Waai me voor altijdUit met je blonde haren. Droog mijn verdrietDe tranen in je zon. Schuur me met schelpenzandOp vakantie aan je zee. Laat me zwemmen in je merenMet je stromen mee. Laat me nimmer opMaar in je huid zitten. Draai me … Continue reading Zwanger (gedicht)
Uit de lucht gegrepen? Ik wou het vandaag wel eens over iets anders hebben dan over het hele virale gedoe dat ons landje in zijn greep houdt sinds een poosje. De vraag of? Die Marc Van Ranst? De man wiens kop al die tijd niet meer van het scherm is te kloppen; en bovendien een … Continue reading Uit de lucht gegrepen!
Viraal samenhokken Vadsig druipt zwart kaarsvet langs de hals van een flessenkandelaar, merk ’Corona’! Parasitair hecht het zich aan het doorzichtige! Alsof het wenst om eigen leven te lijden. Mijn zieke geest aanschouwt het tafereel dat speelt in de duisternis van nacht.. Enig is het lichtpunt! Een vlammetje, geboren aan het ontsteken van het lont. … Continue reading Viraal samenhokken.
https://www.linkedin.com/posts/thomas-haghenbeek-97b2a7123_check-hamsteren-heeft-geen-zin-in-tijden-activity-6644132350814900224-qMoq
